-
Nikt nie ma takich samych możliwości we wszystkich dziedzinach życia.
-
Nie ma dziecka uzdolnionego pod każdym względem, ale i nie ma też dzieci całkowicie pozbawionych uzdolnień.
-
Ważne jest, by dostrzegać uzdolnienia w najróżniejszych dziedzinach.
-
Uzdolnienia to o wiele więcej niż iloraz inteligencji, który jest miarą zdolności intelektualnych.
-
Rozwój dziecka nie zależy wyłącznie od genów, aby przebiegał prawidłowo, otoczenie musi dostarczać dziecku różnorodnych doświadczeń.
-
Rodzice powinni jak najwięcej rozmawiać z dzieckiem, wspólnie oglądać książeczki z obrazkami oraz czytać, najlepiej na dobranoc.
-
Należy wyznaczać dziecku takie zadania, które odpowiadają jego poziomowi rozwoju: nie mogą być zbyt łatwe (a zatem nudne), ale i nie mogą być zbyt trudne
(bo budzą lęk).
-
Zajęcia i ćwiczenia z dzieckiem mają sens tylko wtedy, gdy sprawiają przyjemność i rodzicom, i dziecku.
-
Zniechęcenie albo wieczne niezadowolenie, nerwowość albo obojętność rodziców szkodliwie wpływają na dziecko.
-
Należy powstrzymywać się od nadmiernego chronienia dziecka – nie należy pomagać mu bez przerwy, należy czasem pozwolić, aby dziecko poradziło sobie samo, nawet jeśli wymaga to od niego wysiłku.
-
Rodzice powinni pozwalać dziecku uczestniczyć w pracach domowych i ulubionych zajęciach domowników. Ponadto powinni jak najwięcej majsterkować, muzykować i gimnastykować się razem z dzieckiem.
-
Dzieci potrzebują ze strony dorosłych pomocy, przyjaznego wsparcia, gotowości do towarzyszenia im w odkrywaniu świata i zbieraniu doświadczeń.
-
Nie należy maluchowi stawiać za wzór innych dzieci, starszego rodzeństwa czy wręcz dorosłych. Zainteresowania dziecka należy uszanować.
-
Dziecko od 3 roku życia powinno chodzić do przedszkola, bo to miejsce, w którym uczy się funkcjonowania w grupie i właściwego zachowania społecznego.
-
W ciągu pierwszych pięciu lat życia rozwija się około 50% zdolności do uczenia się, a następne 30% do 8 roku życia.
Oznacza to, że rodzice są najważniejszymi nauczycielami a świecie.
